Öyle bir yazar düşünün ki; okuyucusunu öfkelendirip, keyfini kaçırmayı hedef almış olsun ve bunu yapamadığı için de derin bir üzüntü duysun... Evet öfkelenmiyoruz. Sinirlerimiz çelik gibi sağlam. Ve evet belki de bu öfkenin bize döneceğinden korku. Kendi kusurlarımızla yüzleşememe sığlığı.. Doğrudur her şartın kalıbına kolayca giriyoruz; bukalemun gibi. Kendi inancımız ve fikirlerimizde ısrarda sebat edemiyoruz. Keyfimiz kaçmaz, kaçamaz... Kaçmaması gereken yerlerde ziyan ettik. Elde kalmadı. Bu yazar haklı bir utanç içinde.. Haklı utancın bilincine de aç olmalıyım. Karamsarlığın geliştirip, iyimserliğin tembelleştirdiği bir noktaya parmak basıyor. İkna oldum. Bardağın yarısı dolu iyimserliğini bırakıp; neden diğer yarısı boş, nasıl ve neyle doldurmam gerekiyor aktifliğine ihtiyacım var. Karamsar ama; yapıcı, iyileştirici, geliştirici, ümitvar bir karamsarlık. Kazanç, kayıp bunlar göreceli kavramlar. Asıl olan "Bütün üstünlüğümüz direnişi elden bırakmamaktan ibaret sayılır" farkındalığı. Tamam çok iyi anladım.

Faydasız Randevuİsmet Özel · Tiyo Yayınları · 2014234 okunma

··

1 artı 1'leme

·

950 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

SuaY