Akşam Güneşini tam da Akşam güneşinin en tatlı ve belirgin olduğu bu saatte bitirmek ... Reşat Nuri'nin okuduğum bilmem kaçıncı romanı . Fakat bu defa büyük bir şaşkınlık ve hayal kırıklığı yaşadım açıkçası . Yakışıklı ve havai bir zabit olan Nazmi'nin kendi hayatını dinliyoruz kendinden . Dili yine akıcı fakat bir yere kadar nereye bağlanacak ne olacak dedim hep .Sonra öyle bi içine çekti öyle sürükledi ki klasik Reşat Nuri başarısı ... Tahmin edebildim, yoksa ?, acaba ?? dedim bazı yerlerde ama yok ya için ne kadar fesat Ebru diye kendime kızdım . Fakat sonuç tam da düşündüğüm gibi çıktı ..Bu da baya şaşırttı beni .. Reşat Nuri tıpkı Çalıkuşunda olduğu gibi teyzesine sığınan yetim ve öksüz çılgın ruhlu Jülide ile aynı hissiyatı verdi bana . Tıpkı Feride gibi Jülide 'de eline diken batınca gönül yarasını hatırlayıp ağladı . "Ben bi insanı ilk görüşte ya severim ya da sevmem sonradan bu ilk hissimin değiştiği görülmemiştir" diyen yazarımız bu kitapta birbirinden tiksinen anlaşamayan bir enişte ile yeğeni öyle bir yere bağladı ki ...Şaşırmamak mümkün değildi .. Sevda temiz tertemizdir böyle ensest , olmayacak , ihanet sayılacak duygulara sevda denilmez ..Dolayısıyla ben rahatsız oldum .. Sanki Reşat Nuri'nin kitabı değil gibiydi ...

Akşam GüneşiReşat Nuri Güntekin · İnkilâp Kitabevi · 20103,713 okunma

·

544 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ebruli