"Beni bataklığa mı götürüyorsun Glerk?" diye sordu Xan. Glerk'in kollarından doğruldu ve iki ayağının üzerine kalktı.
"Hepsi de aynı şey. Görmüyor musun? Yaratık, bataklık, şiir, şair, dünya. Hepsi de seni seviyor. Bunca zamandır seni sevdiler. Benimle gelecek misin?"
Xan, Glerk'in elini tuttu ve yüzlerini uçsuz bucaksız bataklığa dönüp yürümeye başladılar. Arkalarına bakmadılar.
"Sihir," diye fısıldadı Luna. "Sihir işte bunu yapar."
Bir ses duydu. Bir kırlangıcın çığlığı gibi. Gecenin içinde çınlıyordu.
AĞLIYORUM YA NEDEN ÖLDÜRÜYORSUNUZ ÇOCUĞU
GERİ BEYİNLİLER. SENİ SEVİYORDUM IGNATIA AMA ŞU AN SENDEN NEFRET EDİYORUM GEBERİP GİDERSİN İNŞALLAH
"Ama kim?" diye sordu Luna onlara. "Kız kimdi? Onu uyarabilir miyim?"
"Oh, dedi kâğıtlar havada titreşirken. "Sana söylediğimizi sanmıştık. Adı Xan."
Gherland, kendini buruşuk ve yanık bir kâğıt gibi hissederek, "Demek istediğim..." dedi.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.