Uçakta şehri ilk gördüğümde uçsuz bucaksız bir mezarlığa benziyordu. Tam ortasında çinileri parlayan Ravza sanki mezarın kitabesiydi. Allah'ın her günü ölen öleneydi. "Ölsek de kurtulsak!" diyen insanların her gün öldüğü bir kabristandı Mezar.
Sanki onlara ihanet ettim ağabey. Her gün gözlerimin önünde öldürülen insanlardan kaçtım. Onların ölümlerine şahit olduğumu inkar ettim. Altında bir ev kıymetindeki arabalarıyla "yaşam kalitemiz çok düşük", "istediğimiz ülkede tatile gidemiyoruz." diyen insanların dünyasına kaçtım; hayal gibi yaşayıp gerçekten ölen insanların dünyasından.
Afganistan Mektupları:
Evlat Babanın Sırrıdır
Zeki Bulduk
·
27 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.