Kirpiklerinin altında ışıkla ve ışınla dolu dört göz, aynayı dolduruyordu. Sorular çakıp çakıp yitiriyordu. Bilmiyorum: Işıklar ve ışınlar, senden bana, benden sana mı, yoksa yalnızca benden sana mi yansıyor... Aynaya giriyor, sonra yine çıkıyor, bunun ne olduğu üstüne ne bir cevap, ne de bir açıklama... Bu somurtuk kırmızı dudaklar senin dudakların mı, hayır değil, benim dudaklarım, ne kadar da benziyorlar birbirlerine! Saçlar da aynı biçim, o parlaklık, o ışın. Biziz bu! Değiştiremeyiz bunu, başka bir dünyadan gelmişiz gibi. Resim sallanmaya başlıyor, kenarlardan taşıyor, toplanıyor, hayır toplanamıyor. Gülen bir ağız o. Başka dünyalardan bir ağız. Hayır, bir ağız değil, bir gülümseme değil o, kim bilir ne! Sadece alabildiğine açılmış kirpikler var, ışıkların ve ışınların üstünde. Aynayı bıraktılar, kızarmış, şaşkın yüzlerle birbirlerine baktılar
Sayfa 24Kitabı okudu
·
187 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.