Albert Caraco’nun Kaosun Kutsal Kitabı adlı eserini okuduktan sonra yeraltı edebiyatına yoğunlaşma ihtiyacım doğdu.Bunun üzerine Chuck Palahniuk’in eserlerini hedef aldım.Eser,yazarın,okuduğum ilk kitabı.Kitabın adının,mecazi bir anlam içerdiğini düşünmüştüm ancak öyle değildi. Ben eserde yeraltı edebiyatına dair bir çok nokta yakaladım ancak bazı sayfalarda bu edebiyat tarzının tanımında ifade edildiği gibi alkolizmin,küfrün argonun,cinselliğin dışa vurumu çok güzel işlenmiş ancak kitap bunu yaparken özü kaçırmış sadece özü destekleyenlere takılmış.Böyle yazmasının nedenini, biraz da zamanında yazdığı eserlerinin yüksek basınca uğramasıyla alakalı olabileceğini düşünüyorum.Bunca yasaktan sonra alın size kitap deyip,ne kadar aykırı söz,eylem varsa yer vermiş bu unsurlara sanki.Aradığım derinliği ve büyük resimde olması gereken vurguyu maalesef yakalayamadım.Sonuna kadar gitmemdeki ısrarım,yalnızca hiç bir kitabı yarım bırakma huyumun olmadığından kaynaklanıyor.Bir de belki son 50 sayfada da olsa farklı bir şeyler gösterir diye düşündüm ancak beklediğim gibi olmadı.Under ground tarzına özellikle bu yazarın bu kitabıyla başlamayın derim. Ben şansımı bir de “Dövüş Kulübü”nde deneyeceğim.Yine de merak edip,okuyacaklara keyifli okumalar diliyorum.
