Ne yazmam gerektiği ve nasıl yazmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yok aşırı derecede duygusal hissediyorum sadece kendimi ama yinede bir şeyler yazmayı deneyeceğim. Leylim Leylim Ahmed Arif' in Leyla Erbil'e 1954-1959 yılları arası ve 1977 de yazdığı son bir mektubu içeriyor. Ahmed Arif, Leyla Erbil'e büyük bir aşkla bağlıydı fakat Leyla Erbil de bu aşkın karşılığı yoktu. Ahmed Arif'in de Leyla Erbilden haber almak dışında bir beklentisi yoktu. Hiç bıkmadan usanmadan yazdı, ve yine bıkmadan usanmadan da yazmasını istedi. Neredeyse her mektubunu "hemen yaz bir satır yaz, n'olur yaz, umudum postalarda" diyerek bitirdi. Ahmed Arif'in Leyla Erbile sadece mektup değil bu mektupların yanında küçük ama anlamı belki de büyük olan hediyelerde gönderdiğinden bahsediyor yazılarında ve bu çok hoş bir incelik bence. Böyle bir aşk böyle bir sevgi gerçekten insana ağır gelse gerek... Fakat Leyla hanım hiç mi sevmedi Ahmed'i. Bu kadar sevgi dolu mektubu Mehmed bey nasıl karşıladı. Okurken en çok da bunları merak ettim açıkçası. Hayatımda hiç mektup yazmamış ve mektup almamış birisi olarak çok özendim doğrusu. Yazıldığı dönem hakkında bilgiler de vermekte mektuplar özellikle siyasi açıdan pek çok bilgi var aslında birde Ahmed Arif'in sürgün hayatı hakkında. Ahmed Arif'in şiirlerine her zaman hayrandım zaten bu kitapla birlikte Ahmed Arif'in kişiliğiyle, düşünceleriyle tam olarak tanışıp vuruldum. Ahmed Arif'ın düşünceleri ve sevdası gerçekten dillere destan, insan hayret etmeden geçemiyor. Aşkına karşılık alamamış ve sevmekten vazgeçmemiş yüce bir adam Ahmed Arif. Ve son olarak 1977'deki son mektup en özelliydi bence. Kalbim kırıldı sanki okurken o son mektubu kısa ama bir o kadar da duygu barındırıyordu...

Leylim LeylimAhmed Arif · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201316,3bin okunma

·

140 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Canan