"Zira bizler, gerçek hayatla bağını bir şekilde koparmış, yarım yamalak yaşayan insanlarız. Hatta öyle ki, gerçek hayatın adını duymak bile midemizi bulandırır, hatırlamaya tahammül bile edemeyiz. ^Canlı yaşamı^ bir iş, âdeta bir görev gibi görüyor, onu kitaplardan öğrenmeye çalışıyoruz. Öyleyse, neden bazen telaşlanır, birtakım aptallıklar yapar, birtakım arzuların peşine düşeriz? Bunun nedenini kendimiz de bilmeyiz. Bu garip arzularımız gerçekleşse bile en zararlı çıkan biz oluruz. Bizlerden birine daha çok özgürlük verin, ellerindeki bağı çözüp hareket alanını genişletin, üstündeki vesayeti kaldırın; size yemin ederim ki o gün geldiğinde yeniden vesayet altına girmek için yalvaranlar da bizler olacağız. Ayaklarınızı yere sertçe vura vura bağıracak, 'Siz kendinizden, yeraltında geçen zavallı hayatınızdan bahsedin. ^Biz, hepimiz^ demeyi bırakın!' diyeceksiniz. Müsaade edin, baylar, ben bu ^hepimiz^ lafına sığınarak kendimi aklama peşinde değilim. Ben kendi yaşamımda, sizin kendi yaşamınızda yarıda bıraktığınız, cesaret edemediğiniz ne varsa sonuna kadar gittim; siz ise korkaklığınıza mantık kılıfını uydurmaya çalışıp kendinizi kandırdınız. Bu durumda ben sizden daha ^canlıyım.^"
Sayfa 163 - Koridor YayınlarıKitabı okudu
·
115 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.