IV.
Müze Ziyaretçisi konaklamak için küçük bir hana gider. Han sahibinin babası olan yaşlı adam Müze Ziyaretçisi’ni görünce yanına gelir kutsal kitabı açar ve tefeül yapar: “İkna da olmayacaklar biri ölümden dirilse bile.”
Ölünün dirilmesi mucize midir? Çoğu zaman değil! Lügatler için “dirilmek” sıradan bir kelimedir ve dirilmek genellikle hakiki değil mecaz anlamıyla kullanılagelmiştir. Tarih boyunca “dirilmek” kaç kez gerçek anlamıyla vuku bulmuştur ki? Ölüden diriyi, diriden de ölüyü ancak Allah çıkarabilir! Ama biz dirilmek kelimesini o kadar sık kullanmışız ki kelimenin gerçek anlamı neredeyse ölmek üzere! Belki bu yüzden kutsal kitapta dirilmenin gerçek anlamı insanlara hatırlatılmış. İnsanları dirilmeye ikna etmek için!
Enfal 24: “Ey iman edenler! Sizi hayat verecek şeylere çağırdıklarında Allah ve resulünün çağrısına uyun ve şüphesiz bilin ki, Allah kişi ile kalbinin arasına girer. Unutmayın ki, O’nun huzuruna götürüleceksiniz.”
Hayattaki insanlara “sizi hayat veren şeylere çağırdığı zaman” diye hitap edilmesi, hayattaki en büyük ihtiyacın “hayat” olduğu hakikatinin altını çiziyor bence. Belki de Necip Fazıl’ın şu dörtlüğü bu hissin bir tercümesi olarak kaleme alınmıştır.
Hayat, mayat diyorlar
Benim gözüm mayat'ta.
Hayatin eksiği var:
Hayat eksik hayatta.
Dirilmek hayatta olan insanların hafife aldığı bir kelime. Hayatın akışı içindeki “hayat” onlara yeterli geliyor. Bu bağlamda dirilmek onlar için “hayatî” olmaktan uzak. Onlara göre ölülerin de dirilmeye ihtiyacı yok! Peki kim bu hayata muhtaç olan hayattakiler?! Kendi bedenlerinde medfûn, hayatta olduğunu idrak edemeyen, hayatın mahiyetini kestiremeyen diriler.
“Mûtû kable entemûtû”… Ölmeden önce ölünüz! İtiraf edelim dirilmek için önce ölmek gerekiyor.
“İkna da olmayacaklar biri ölümden dirilse bile.”
Ölüden diriyi Allah çıkarıyor, dirilere de hayat sunmak için. Hayatı terk etmek ölümü ifade ediyor, ölümü terk etmek dirilmeyi. Terk ettiğimiz hayat ve ölüm bizim kimliğimizi belirliyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.