Mare Barrow'un dünyasında herşey ikiye ayrılmıştır; Kızıllar ve Gümüşler. Gümüşler, kanı gümüş rengi akan, soylular, güçleri ve kudretlerinin Tanrı tarafından onlara bahşedildiğini düşünen, metal, ateş ve suya hükmedebilen yetenekleri olan zalim insanlar.
Kızıllar ise kanlarının kırmızı akmasından dolayı bir değeri görülmeyen insanlar. Gümüşlerin boyunduruğu altında çalışan insanlar. Geçimleri zor olan ve herşeyi kısıtlı kullananlar.
Kızıl kasabasında yaşayan Mare Barrow'un ise gece yarısı bir adamla karşılaşmasıyla hayatı değişiyor. Bu adam veliaht prens Cal. Tabii Mare onun prens falan olduğunu bilmiyor ve aralarında ufak bir sohbet geçiyor. Ertesi sabah gümüş muhafızlar tarafından saraya götürülüyor ve ona orada iş veriliyor.
Gittiği gün ise Kraliçe denemesi adı verilen bir yarışmaya şahit oluyor. Kraliçe denemesinde gümüş soyluların kızları yeteneklerini sergiliyor ve veliaht prensin gözüne girmeye çalışıyorlar. Mare bir talihsizlik sonucu areneya düşüyor ve kendi güçlerine şahit oluyor.
Kızılların yetenekleri olmadığı için soylular onu görünce Kral ve ailesi tarafından bir yalanın içine çekiliyor ve Gümüşlerin arasında yerini alarak kanının gümüş rengi aktığı yalanını herkese söylemek zorunda kalıyor. Mare bütün hayatı boyunca bu yalanı sürdürmek zorunda.
Olaylar Mare'in sarayda kalmasıyla başlıyor arkadaşlar. Yazarın bu ana karakter ile ne yapmaya çalıştığını anlayamadım. Mare maymun iştahlı, arada veliaht prensi kıskanan arada da prensin kardeşi Maven'ı öpmek isteyen bir tip. Ha bide Kilorn var, çocukluk arkadaşı. Umarım ilerleyen kitaplarda ona da yürümeye kalkmaz!
Yazar, Cal karakterini ise Mare'in aksine çok güzel yazmıştı. Kitapta adam akıllı tek insan Cal diyebilirim. Mare'i sevmesine rağmen ülkesinden asla vazgeçmiyor. Ergenik bir hareketini görmüyoruz. Ama kitabın finalinde haline öyle üzülüyorum ki, zorla yaptırdıkları o şey ömrü hayatı boyunca unutulamaz bir olay.
Kim yüzünden? Tabii ki şeytan kraliçe Elara yüzünden. Ben böyle kötü kalpli, sinsi, yılan bir karakter okuduğumu hatırlamıyorum. Cidden çok kötü bir karakter.
Gelelim kraliçenin oğluna. Anasının oğlu Maven. Onun gibi psikopat bir karakter de okumadım ben. Kaleyi içten fethediyor resmen ve Mare'in ruhu bile duymuyor. O hala çocuğu öpme derdinde.
Kısacası konu olarak güzel bir konu. Lakin bana Kızıl Yükseliş'i anımsattı. Orda da altınlar ve kızıllar ayrımı vardı, okuyanlar bilir. Diğer yandan Cal'i de, Hava Uyanıyor serisindeki Aldrik'e benzettim. Çünkü bu iki karakterin de gücü ateş. İkisi de çok güçlü ve asi.
Çok abartılan bir seri değil bana göre. Ama konusu hoşuma gittiği için devam edeceğim seriye.
Kitapla kalın.
