Stefan Zweig deyince zaten duygular akan sular gibi olağan ve gerçekçi, gerçek bir gerçeklikten söz ediyorum. Herkesin güçlü, ahkam kesen karakterize anlayışına karşı insanın içinde mahkum olduğu sistemi vurgulayan hatta bariz ortaya koyan ; istemediğimiz şeyleri bir madalya takılacakmışcasına yarışır vaziyette yapmak için hazır ve nazır olmamız, hatta yaparken yaptığımız şeyden pek de memnunmuş gibi bir tavır takınarak.. Bu kitap bana gerçek hayatı yansıttı aslında yaptığı işe söven fakat patronu gelince de nasıl daha fazla saygı ve sevgi şamatasında bulunabilirim diye düşünen gösteriş budalalarını hatırlattı. Korkma ne olursa olsun korkma özgürsün diyen şu dünya düzeninde aslında kendimizin en büyük tutsaklığımızın yine içimizde ki kendimize olduğunu mükemmel şekilde yansıtmış ben çok beğendim zaten Zweig demek müthiş bir insan psikolojisi tahlili demek zannımca. Derler ya yaşadığının izi kalır diye gerçek hayatta Zweig'in yaşadığı bu kaos ortamını anlatan en müthiş eser belkide, kısa ve öz/ tamamen gerçekçi. Burada savaşmanın aptallığından devletlerin insanları ideolojileri için kullanmalarından ve birilerinin öldürüldüğü hiç bir şeye alet olmamaya çalışmaktan bahsediyor. Fakat çeviride yer alan vatan tanımı ve savunulan şey orijinal haliyle aktarılamadığı için yanlış anlaşılma olabilir çünkü bizde ki vatan kavramıyla aynı değeri taşımıyor. Fakat muazzam bir cümle vardı: " Vatan için ölürüm diyenler ölsün o zaman." Aslında ne dolu cümle, genelde edebiyatını yaptığımız şeyin icraatına gerek olunca uzaktan pek uzaktan seslenmekle yetiniyoruz bazen ve bu bazenler artık genelde kategorisinde yer almaya başladı. İşte biraz da mecburiyet..

MecburiyetStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202162,1bin okunma

·

104 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ruky