Gönderi
Kitap, bir hastane odasında başlıyor ve girişi çok etkileyici.
Öleceğimi öğrenince çok şaşırdım. Azrail’i atlatmayı umduğumdan değil; bir gün herkes gibi ruhumu yetkili makamlara teslim edeceğimi elbet biliyordum. Ama o gün öyle uzak ve muğlaktı ki, galiba ölümümü görmeye ömrüm vefa etmez sanıyordum.
Bilmek farkında olmama yetmiyordu.
… “Hatırladıklarımız gördüklerimizin tıpatıp aynısı olmuyor. Olmasını istediğimiz, olmasından korktuğumuz ya da olduğunu sandığımız şekilde hatırlıyoruz hadiseleri. Oldukları gibi değil. Genellikle öyle değil. Bu yüzden her şeyin tam olarak birazdan olduğu gibi olduğunu iddia edemem. Ama her şeyi birazdan anlatacağım gibi hatırladığıma yemin edebilirim…”
••
Yaşamak, düşmekle kalkmak arasında geçirdiğimiz ümitli, telaşlı zamandı. Bu kitapta da düşe kalka yaşamaya çalışan bir Adalet karşılıyor bizi. Öleceğini öğrenen Adalet eski anılarını karıştırıp nerede yanlış yaptığını aramaya koyuluyor ve birden uzaklardan bir rüzgar ona Muhsini hatırlatıyor. Ve bir solukta okuyacağınız romanımız böylece başlamış oluyor.
Adalet'in içindeki sesle, kendiyle olan zorlu savaşını, hayatın ona sillesini, günahlarından arınmak için çıktığı yolda başına gelenleri, rüzgarla olan o bağını, görüp sustuklarını, görmezden geldiği şeyleri, suçluluk duygusunun onu nasıl kendi içine hapsettiğini, insanlara güvensizligini, aşka olan bakış açısını, vuslata erişini ve nerden baksan bir kadının evrilişini okuyoruz bu yolculukta.
Değindiği sorunlar okadar gerçekçi ve kanayan yaralarımız ki Adaletin kendini sorguladığı onlarca sayfada sizi de sorgulamaya düşürecek cinstendi.
·
108 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.