Gerçek aşkı bulduğunu sandığı bir kişiyle evlenip çok acele karar verdiğini çok geç anlayan bir ninenin torununa yaptığı samimi itirafların bir toplamı olan "Yüreğinin Götürdüğü Yere Git" kitabını Şahin Doğan'ın ısrarlı vurguları sonucu merak ettim ve okudum. Mektuplardan oluşan söz konusu kitapta, bir nine evlendiği kocasından çok uzun süre çocuk istese de, o buna yanaşmıyor ve "yüreğinin götürdüğü yere giden" kadın, tatilde tanıştığı kişiye aşık oluyor, sonrasında ise ondan bir çocuk sahibi oluyor. İşin garibi hem kadın hem de erkek başka kişiler ile evliler. Ancak ikisinin yüreği de bu yere gitmek istemiş ve sonuçta babası sandığı ama babası olmayan birine baba diyen bir kız evlat dünyaya gelmiş. O zamanlarda boşanmak büyük bir sorun ortaya çıkmadığı sürece imkansız olarak görüldüğü için kadın boşanmamış; ama bu, başkasını sevmesine ve onla çocuk yapmasına engel olacak bir durum da değilmiş. Sonuçta kızının gerçek babasını saklamış ve ona söylememiş. Ancak aldatılan koca bu kızın kendi çocuğu olmadığını anlasa da, ölene kadar ses çıkarmamış, ta ki ölümüne çok kısa bir süre kala kızının ellerinin aileden hiç birine benzemediğini söyleyerek bu durumu anladığını ortaya koymuş. Koymuş da sonuçta bir şey değişmiş mi orası ayrı. Dünyaya gelen bu kız, annesi tarafından olabildiğince serbest olarak yetiştirilmiş ve aşırı feminist biri olarak erkeklerin sadece çocuk yapımında yardımcı bir rolü olduğu, bunun dışında kadınların onlara ihtiyacı olmadığı düşüncesine kendisini inandırmış. Sonuçta o da Türkiye tatili sonrası hamile olarak annesinin yanına gelmiş. En azından kendi babası bilinirken, yeni doğacak çocuğun babası bile bilinmiyor. İşte bütün bu film sarmalında yaşlı ninenin kızı otuzlu yaşlarda ölüyor ve torunu ile baş başa kalıyor. Hem kendi evladının acısı hem de torununa tek başına bakma yükü ona çok ağır gelse de, bunu başarılı bir şekilde göğüslemeye çabalıyor. Torunu ergenliğe girmesiyle birlikte artık aradaki ilişki bayağı açılıyor ve torun okumak için başka bir şehre gidiyor. İşte yazılan mektuplar böyle bir durumda ortaya çıkıyor. Yaşanan hüzünlü ve yanlış şeyler, pişmanlıklar, duyguların yönlendirmesiyle yapılanların aktarımı da denilebilir söz konusu mektuplara. Bir ninenin yıllarca sakladığı ve artık dayanamayıp aktardığı bir mektup serisi. Söz konusu kitapta birçok bilgece söz, yorum ve bilgi yer almakta. Ergenlik, yaşlılık, aile baskısı gibi durumlar hakkında yerinde tespitler bulunmakta. Ancak başkasını aldatmanın hiç utanca sebep olmaması, hatta bunun üzerine toruna "yüreğinin götürdüğü yere gitmesi" tavsiyesi, sanki aynı yanlış yollardan bir daha geç emri gibi. Sonuç olarak okuması zevkli, ancak verdiği mesajın eksik olduğunu düşündüğüm bir kitap var burada. Sadece "yüreğinin götürdüğü yere gitme", Ey Torun, bunun yanında bilgin, aklın ve güvendiğin insanlara danıştıktan sonra istediğin yola git. Bu kitaptan yaptığım alıntıları bir arada görmek için tıklayınız: sametonurr.medium.com/y%C3%BCre%C4%9F...

Yüreğinin Götürdüğü Yere GitSusanna Tamaro · Can Yayınları · 202016,7bin okunma

··

1.366 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.