İyileşecek "Sancılar"
¶¶Nasıl olur da insanlar bu kadar yüzeysel ve sığ yaşar;hissetmekten, gerçek duygulardan uzak. Benim gördüğümü onlar neden göremiyor? ¶¶(Arka kapaktan)
Elif Doruk
Bir şiir kitabına inceleme yazmak hayli zor ve meşakkatli bir iştir. Böyle düşünürken bir şairin kaleminden kağıda düşen mısralara hayran olmamak elde değil.
Belirttiğim üzere erkenden uyanıp en bi'şekersiz kahvemi alıp ;)) bahçede oturup zihnimin boş fakat yüreğimde 
Bir Sancının Panoraması kitabındaki şiirler ile bu incelemeyi yazıyorum.
Şairi tanıyor olmam, yazacaklarıma ne engel ne de bir dizginleme getirecektir. Okudum ve çok kez kaldığım yere kadar en başından başlayıp tekrar okuduğum kitabın hakkını vererek yazmaya çalışacağım.
Puanlamaya gelecek olursam ; "en az 9'luk seversin umarım" dediğin cümlene istinaden "10'luk seversem, o şekilde puanlayacağıma gelecek olan bir tepkinin umrumda olmayacağını" belirterek;hakkını fazlasıyla hak eden bir kitap oldu benim için. Şiirine sağlık...
Ben ki şiire lise yıllarında veda eden ve uygulamayı kullanmaya başlayarak tekrardan okuyarak ama asla bir daha yazamayacak olan bir kalp kırıklığı ile okuyorum. Sadece okuyup mısraları iç dünyama, belki en karanlığına aydınlık belki de kanayan bir yaraya merhem olarak gönderiyorum. Peki ya Bir Sancının Panoraması...
Kahvemin bitmek üzere olduğu ve benim şairin iç dünyasına davet edildiğimden başlayalım.
Öyle günümüz şiir kitaplarıyla eş değerde tutmayın!:)) Bu davete icabet eden herkesin kendini kolay kolay bulamayacağı birçok eksilmişliği hatta eksiltilmişliği bulabilirsiniz. Bu misafirlikte ikramlıkları tüm benliğinize armağan eden; yıllar boyunca var olan ve hali hazırda yaşamaya yüz tutmuş olduğumuz karanlığa aydınlanma olsun şiirler. Yitip gidenlerin ardından ağıtlar yakarcasına gelecek olan öz benliğe bayramlıklar giydirin!
Şiir yazmak;belki bir nebze herkesin kaba taslak bir şeyler ortaya çıkarması pek mümkün olabilir. Şayet belli bir kesime değilde ;hüznün içinde boğulurken bile umut verebilen, ideolojilerin bayraktarlığını yapabilen, okuyucuyu insan ruhunun en ücra köşelerine kadar götürebilen mısralar bunlar. Okursunuz, okumaktan ziyade bir anlama çabası olarak düşünebileceğimiz şiire nesneler üzerinden yaklaşmak, onları incitip kırmadan hafifçe üzerlerine basarak dolaşmaya çalışmak, diğer inceleme biçimlerinde olduğu gibi şiiri tüket(e)meyecek ; ancak çoğulluğunu bir kere daha teyit edeceksiniz.
Şiirin tümüne yayılan, hem betimleme hem de hatırlatmalarla genişleyen, peş peşe gelen kısa eklemelerle boyutlanan hikaye ; daha ilk dizelerden itibaren zihnimizi ve dahi yüreğimizi bir acı yumağı eşliğinde alevlendirmeye, içimizi kanatmaya, kanırtmaya başlıyor.
HATIRLAYACAĞIZ
"vakitli doğan çocukların /vakitsiz açan bir çiçek gibi neden koparıldığını." (s 6)
Anlatacak bize ;bizim yaptıklarımızı/yapamadıklarımızı, umut aşılayarak, küskün başlayan mısralarda, isyanını okurken sonlara doğru beliren kendi umuduyla barışmasını okuyacaksınız.
SORULAR.
" Çözümünü ruhumuzun virane beldelerinde arayan soruların ağırlığı var üzerimde." (s.9)
Bir cevap alır mıyız yoksa yerine yeni sorular mı ekleriz bilinmez. Geçmiş karanlığın aydınlık yüzüdür. Peki ya sen geleceğine ne(?) vadediyorsun;
YABANCI
"Ben yabancısıyım buranın /yeryüzünün ağrısıyım diyorum duymuyorlar." (s12)
Duymazlar elbet, onlar ;
NAMUSLU DUYGULAR 'ın "ahlak bekçisi..."
Hislerini yoğun yaşayabilen ve bunu kalıcı kılmak isteyen şiirlerini toplumun iç ve dış savaşlarına karşı en önemli silah olarak kullanır şair. Kalem ve kağıdı kurtuluş olarak gördüğünden en içten arzularını, nefretini, neşe ve hüznünü şiire dönüştürür. Ruhunun her tarafı acı ve tepki gösterme arzusu ile dolu olan şair kendi ruhsal durumunu stabilleştirme için şiirin eteklerine sarılmıştır. Çünkü şiir ona göre bir anne ve dost ve dahi dert ortağıdır.
NE GELİR ELİMDEN
"gırtlağımda infial yaratacak harfler büyütürken /anamın yaslı çehresi gözlerimin içinde büsbütün canlıyken /Ne gelir elimden hayata yaraşan sesi aramaktan başka?" (s47)
Şiir ;ağlamak "birazdan ağlayacağım ve bunun herkes tarafından görülmesini istiyorum" diye planlanan program dahilinde gerçekleşen bir yazma isteği değildir. Bencildir şiir. Zihninizin kapılarını tüm gerçekliğe kapatıp kendi benliğine dönüp ilham rüzgarları üzerimizden gidene kadar o kutsal anı bozmadan, şiirin çocukluğundan olgunlaşma zamanına kadar yaşanılan süreçtir.
Bir Sancının Panoraması
"kendinden kalan kadarsın" diyor bir çocuk. /Satın alacağım berrak bir gökyüzü kaldıysa bunu düşünmeli."(s28)
" kendinden kalan kadarsın "diyen çocuk öldü. /Satın alacağım berrak gökyüzü, /umutlu yıldız, /ve devrim /artık yalnızca güzel bir ihtimal olarak kaldı anne... (s29)
Bir Sancının Panoraması 2
"Ey zavallı insanlar
Bir sevi uğruna savaş açtık
İsa'dan yaşlı güneşe.
Kaybettik.
Hala aydınlığa karşı verdiğiniz savaş bitmedi mi?
Kokusunu çaldığınız karanfilin ahından
inlediğiniz yetmedi mi?
İşiten cevap versin
vicdanını duyumsayan cevap versin /yetmedi mi? (s31)
Bir Sancının Panoraması 3
"Başımı okşayan herkesin eli kirli,
[...] haykırıyorum size duyan yok mu?
Bunun sonu artık
yalnız kan ve boran... (s33)
Sizlere kendini, kitleler kültürlenip geliştikçe sanat anlayışına değer veren insanın ;değersiz yaşantı ve değerli yaşanmaya umudu olan tepkilerini rahatça ortaya koymuş, bunun sonucunda meydana getirilmiş şiirlerin ve bununla beraber sanat, bilinç akışı, iç monolog gibi teknik gelişmelerle kalemini yenileyip, şiirin toplumsal gelişmelerin temelinde bulunduğunu elimden geldiğince aktarmaya çalıştım.
"Hiçbir toplum ya da medeniyet yoktur ki şiirin esrarlı dünyasına kendini kaptırmasın."(alıntı)
Şiir sevenler olarak şiirin sahiplenici kolları arasında kendimizi "Bir Sancının Panoraması"nda ki sayfalara katmaya çalıştık...
Şiirlerin daim olsun" can arkadaşım "...
Okur kalın....
··
5.9k views
Kitabıma ve şahsıma dair bu kadar güzel sözleri hak ettim mi bilmiyorum.
Kendimi ağırdan satıp "hak ediyormuş ve bunun zaten farkındaymış" biri gibi davranmayacağım. Beni tanıyorsun, ağırdan da olsa ruhumu ve duygularımı satmam. Satmadığım için de ortaya bu şiirler, bu kitap çıktı. Sadece yazdım. Acı çektim, yazdım; mutlu oldum, yazdım; var oluş sancısı ve bilinç bunalımı yaşadım, yazdım; her şeyi boşverdim, yine yazdım!
Kimse, bu söyleyeceğim cümleyi kapris olarak algılamasın lütfen ama sahiden "yazmasam delirecektim."
Sahiden!
En büyük mutluluğum, kitabımın emin ellerde, sağlam yüreklerde konaklıyor olduğunu bilmemdir.
Beni çok duygulandırdın benim güzel arkadaşım. Onun için sözü daha fazla uzatmadan bir şiirle yorumumu sonlandıracağım. Yoksa mutluluk gözyaşlarım akmaya başlayabilir.
Can Dündar'ın "Bir Dostu Olmalı İnsanın" şiirinden bir pasajla sana ve hislerine dair duygularımı belirtmek isterim: "Onca dalkavuk arasında bir tek o,
Sözünü eğip bükmeden söylemeli,
Yanlış anlaşılmayacağını bilmeli.
Alkışlandığında değil sadece,
Asıl yuhalandığında yanında durup koluna girebilmeli.
Övmeli alem içinde,baş başayken sövmeli
Ve sen öyle güvenmelisin ki ona,
Övdüğünde de sövdüğünde de bunun iyilikten olduğunu bilmelisin,
“Hak ettim” diyebilmelisin."
Seni çok seviyorum dostum, canım, can arkadaşım! ♥️
Çok teşekkür ederim 💐
-mış gibi yapma zaten, sen öyle olmadın ve olmayacağına da eminim. Bir nebze olsun hislerimi aktarmış ve duygulandırmış olmak mutlu etti. Şiir için ayrıca müteşekkirim sana. Duygu yüklü haline bir tebessüm olması gayretiyle "körler sağırlar birbirini ağırlar" modundan çıkıp :))
Şiirlerini gün içerisinde okumaya gayret edip yenileri gelene kadar bir avuntu olarak muhafaza edeceğim.
Hep böyle kal... İyi bak kendine... 😉🤗🍀
Bu yorum görüntülenemiyor
Güzel bir inceleme yazısı olmuş. Özel bir sebebi yoksa, peki siz neden şiirlere lise yıllarında veda ettiniz?
Öncelikle teşekkür ederim. 🤗Ve sonralıkla şiiri çok seven, bana destek olmaya çalışan edebiyat öğretmenimle olan çok büyük bir haksızlık münakaşasından sonra, sana da şiire de deyip, vazgeçtim. Kalemime şiirsel bir ket vurdum diyelim. 🤷♀️😌
3 next answer
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.