Yahudi cemaati aracılığıyla, göç etmek isteyen zengin Yahudilerden bîr miktar para topladık. Zengin Yahudi-ler, bu miktarı ödeyerek ve üstüne biraz da döviz vererek fakir Yahudilerin ülkeyi terk etmesini mümkün hale getirdiler. Asıl sorun, zengin Yahudilerin ülkeden ayrılmasını nasıl sağlayacağımız değil, Yahudi ayaktakımından nasıl kurtulacağımızdı.
Avusturya’nın önde gelen Yahudilerinin neredeyse hepsinin hapsedilmesiyle sonuçlanmıştı. Böyle bir deneyimden sonra, Eichmann’ın Yahudileri göçün kendilerinin iyiliğine olduğuna ikna etmesine gerek kalmadı. İşin aslına bakılırsa, göçle ilgili zorlukları gündeme getiren de Yahudiler oldu. Mali sorun çoktan “çözülmüştü”, şimdi önlerindeki en büyük sorun her göçmenin ülkeden ayrılabilmek için toplaması gereken evrakların çok fazla olmasıydı.
Yetkililer gördükleri karşısında dehşete düşmüşlerdi: “Otomatik bir fabrika, firmaya bağlı bir un değirmeni gibiydi. Hâlâ biraz malı mülkü, fabrikası, dükkânı veya banka hesabı olan bir Yahudiyi sistemin bir ucuna koyuyordunuz; tezgâh tezgâh, daire daire dolaşıp öteki uçtan beş parasız, bütün haklarından yoksun bırakılmış ve eline sadece bir pasaport tutuşturulmuş biri olarak çıkıp geliyordu.
Hannah ARENDT
(Kötülüğün Sıradanlığı)