Hatalarımız bizi doğruya kavuşturan en güzel acı hissiyatı veren duygularımızdan biridir.
Hatanın bedelini ödeyen bizken, bize hata yapanlar hiçbir şey olmamış gibi mutlu bir hayat sürerler, Sahi neydi bu hayatın dengesi? Denge de durabilmek için illa kötü kalpli mi olmamız gerek? , yoksa yaşanılması mümkün olan hayata ayak uydurarak mı ?....
Belirsiz hayata karşı sahte duygulardan, gizlenen yüzlerden evvela tahammülsüzleşme çıkmazına girmiş sayılıyoruz.
İlah-i adaletin olduguna inanmaktan başka umut besleyemiyorum gökyüzüne...
