Başlangıçta her başlıkta farklı bir öykü olduğunu düşündüm ama sonradan anladım ki daha önce konuşan kişilerle hikayeler kesişiyor veya aynı kişi tekrar konuşuyor. Çok kopukluk hissi verdi bu kitap bana ama zaten amacı da bir yerde bu. Birbirini tanıyan mahalleli ama alakasız konuşmalar, kafada kurmalar vs. Gerçeği sinir bozucu düzeyde gerçek yansıttı bana. Ama merakla ne olacak diye okumaya devam ettim. Hiçbir karakterin derinliğine girilmedi ama herkesin kullandığı küçük çocuğun başına gelen çok üzdü beni. Tat kaçırmamak için ayrıntı vermemeye çalışıyorum. Günlük olayların bir video kaydı gibiydi. Yüzeysel ve tamamen irrasyonel. Anlatılmak istenen çok iyi anlaşılıyor. Dili çok basit. Bir oturuşta bile bitirilebilir ama iki seferde bitirdim ben.