İnsanlar ne çok konuşur!Alınlarındaki kırışıklıklarla...Dudaklarının kenarlarındaki kıvrımlarla...Şişen,genişleyen şah damarlarıyla...Çöken omuzları ya da dikleşen omurgalarıyla...En çok da susuşlarıyla,bakışlarıyla...Gözler ne kadar da gevezedir!İnsan ruhunun kapılarıdır onlar.O kapılardan içeri girmeyi bilenler,cenneti ve cehennemi görürler.
Sayfa 186Kitabı okudu
·
150 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.