Mən doğrudan da buyam? Mən
uçuruma doğru gedirəm” deyirik özümüzə və uğrunda çapaladığımız hər
şeyin necə də mənasız və lazımsız olduğunu və əsl lazımlı şeylərin bir
kənarda qalıb baxımsızlıqdan toz basdığını anlayırıq...
Amma yox. Bunu heç vaxt eləmirik. Özümüzə o sualı heç vaxt
vermirik. İnsanlardan kənarda güzgüdəki əksimizlə üz-üzə gəldikdə isə
gözümüzün içinə yox, üzümüzdəki sızanaqlara, burnumuzun əyriliyinə,alnımızın qırışına baxırıq. Axmaq olduğumuzu heç cürə qəbul edə bilmərik.Axı hər birimiz ayrılıqda bir Eynşteynik.
··
557 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.