Haftanın bütün günleri pazar günü olsaydı bile yataktan kalktığım an omuzlarımın da ruhumun da hayatın yükleriyle yükleneceği gerçeği değişmiyormuş. Bunu fark ettiğimden bu yana pazartesi sendromu yok benim için. Bazen arada bir şunu soruyorum kendime. Önce içimdeki güzellikler mi tükenip anlamını yitirecek, yoksa bedenim mi?