Ben genelde satıraralarında yangın çıkartan, aniden rahatsızlık veren kitapları severim.
Standart Kafka kitaplarının hikayaselliğin aksine Şato, akışı kendi içinde bir membağ gibi olan, kendi kendini besleyen bir Kafka kitabı.
.
.
Sürükleyici anlatımıyla kurumların ve bürokrasinin doğasına, insan yaratımi mekanizmaların şeffaflığının yoksunluğuna, otoritenin yanılsamalarına çomak sokup suyu bulandırıyor.
.
.
Eleştirel dilinin, işler bir mekanizma halinde kurum diline, sisteme saldırısı Kafka'nın klasikleşmiş bir teması burada da aktif bir halde kendini gösteriyor.
Yonttuğu ana karakterle kendini taarruz düzenine sokuyor.
Okunmadan es gecilmemesi gerek Kafka kitaplarindan okuyun, okutun efendim.
