Rüyamda dört bir tarafı gür ağaçlarla çevrili cok geniş bir bahçedeydim, gökyüzünde birbirine dolanmış dalların arasında yıldızlardan başka bir şey yoktu, her yer bulutlarla kaplı ya da gün batımı gibi bir atmosferle çevriliydi. Yasemin yapraklarından oluşan küçük bir yığının üzerinde yatıyordum, üzerime de yağmur gibi yasemin yaprakları yağıyor, bu arada bir havuzun fıskiyesi başımın üzerine ve şakaklarıma durmadan ışıl ışıl şu damlacıkları serpiştiriyordu. Kendimden geçmiş derin bir mutluluk ve hüzün içindeydim. Kulaklarıma kuşlar gibi şakıyan, cıvıldıyan bir orkestranın sesi geliyordu. Benimle öz benliğim arasında olağanüstü bir uyum vardı ve ikimizde dünya arasında, hiçbir uyuşmazlık ya da çarpıklık olmadan her şey yerli yerindeydi. Konuşmak ya da devinmek için koskoca dünyada tek bir neden yoktu, çünkü evren müthiş bir coşkuyla hareket ediyordu. Ama bu yalnızca kısa bir zaman sürdü. Gözlerimi açtığımda, bilincim polis yumruğu gibi yüzüme çarptı ve Vanal el Damanhuri'yi bana endişe içinde bakarken buldum.
Sayfa 17 - Kırmızıkedi YayıneviKitabı okuyacak
·
88 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.