Pencereden dışarı kafamı uzatıp baktığım vakitlerde şunlar döküldü dilimden;
" Karşıdaki ışıklar kaynayan bir ateşi andırıyordu.
İçinde kim bilir ne hayatlara konu olcak romanlar yanıyordu.
Orda o yanıp durur, şehre yansır ışıltısı..
Yıldızlar izler, sokaklar aydınlanır ama ışıklı evlerin içi aydınlık mı bir bilen yok..
Şu çaprazda duran altı katlı, bir cephesi denize nazır olan şu ev hangi romandan bozmaydı katları..
Hangi romanda denk geldim hikayesine ya da hangi sokakta çarptı bana yol oldu..
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.