Çocuk ayakta duramadığı için hep sırtüstü yatırılması gerektiğine inanılır. Çocuk ilk izlenimlerini çevresinden derleyecektir, yani sade yeryüzünden değil, gökyüzünden de. Oysa göğe bakmasına olanak tanınmaz. Sadece yattığı odanın o tekdüzeli, beyaz tavanını seyretmesine izin verilir. Merak içindeki ruhunu besleyecek şeyleri görmesi gerektiği akla gelmez. Bazı yetişkinler çevresinin tekdüzeliğini gidermek için bir şeyler gerektiği kanısına varırlar. Çocuğun başı üzerine iple top, çan gibi şeyler asarlar, durup durup sallarlar. Çocuk, çevresinden imgeler derleme tutkunluğu içinde, bu sallanan nesneyi gözleriyle izler. Oysa çocuğun yapay durumuyla söz konusu nesnenin tekdüzeli hareketi, ana-babanın bu sözüm ona yardımını boşa çıkardığı gibi, bebeğin çabaları da doğal olmaktan uzaktadır, bu yüzden de zararlıdır.
·
127 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.