" Ağlarsa anam ağlar ardımdan "ları dinleyip hıçkırıklarla ağlayan, " Annemin yelkeni olsa açsa da gelse " lerle kınalar yakılırken gözyaşlarına boğulan son nesil bizdik.. Evet evet bizdik.. Artık ne analar ağlıyor arkadan ne de evlatlar yelkenli gözlüyor.. Bitti.. Ne oluyor? Neler oluyor ? Nasıl duygular bu kadar hızla yok oluyor ? Bir kırık sevgi.. kırıntısı bile yok artık bu dünyada. NEDEN ???
İzliyoruz, tüm dünya izliyor "ahlaar vahlaaar " dilimizin ucunda. İnsanlar yurtlarını terketmek zorunda kalıyor, botlara bindiriliyor sonra... Sonrası sahile vuran melekler. Yargılamak kolay.. Gelmeseydiler, eee binmeseydiler, inanmasaydılar.. Aman zaten göçmenler.. Ne yaşadılar ? Peki ne hissettiler ne kadar acıdı yürekleri ? Ne soran ne duyan ne hisseden var..
Sonra dünya.. Dünyamız çığlık çığlığa bağırıyor haykırıyor " Rahat bırakın beni ! " diye.. Yoo ama biz Âdemoğlu doyar mıyız sevgili dünya.. Asla ! Daha çok fabrika, daha çok oteller, daha çok daha çok.. Kusura bakma gördüğümüz her ormanı yakmalı yıkmalıyız. Denizlere olmadık balıklar atmalı daha çok para için denemeler yapmalıyız. Bütün pis atıkları (az maliyetle kapatabilmeli ) denizlere postalamalıyız. Çevre mi kirleniyor, ekosistem mi bozuluyor ?? Biz geldik, gördük, yaşadık.. sonra ki nesil mi ? Kimin umrunda..
Sesini duyan var mı sevgili yerküre??
GENÇLER !!! Lütfen şu tabletlerden telefonlardan başınızı kaldırıp gerçek dünyaya bir bakın. Görün, duyun, dokunun, sevin, saygı duyun... Bağırın, kızın, eleştirin, öfkelenin ama duygularınızı yitirmeyin...
YETİŞKİNLER !!! Çocuklarınızı siz severseniz sevgiyi öğrenirler, siz saygı duyarsanız saygıyı anlarlar, dokunursanız size dokunurlar.. Bin kere karşılık alamasanız da bin kere daha deneyin sevmeyi, hissetmeyi, hissettirmeyi...
Bir tek benim duyarlı olmam ile olur mu ben yapsam ne olur yapmasam ne olur demeyin...
Dikilen bir fidanın bir ağacın kaçımıza nefes olduğunu biliyor muyuz ? Bilemeyiz...
