Soykırımın ana vatanıydı; KIRIM SELİM ÇİLİNGİROV KİMDİR? Kırım topraklarında yaşayıp ta kendinden olanı yani Çukurca’daki Tatar Türklerini hakir gören Rus hayranı bir adam. Asıl zenginliğin yine kendi halkında, kendi köyünde, kendi özünde olduğunu anlaması için savaş olması gerekiyormuş demek. Âşık olduğunu sandığı Rus kadının O’nu başka bir Rus’la aldatması gerekiyormuş. Çok emek verip sonunda kazandığı “Kolhoz Reisliği” sıfatını kaybetmek istemediğinden olsa gerek; öz vatanını, değerlerini hiçe sayıp belki savaşın sürüklediği durumdan, belki Ruslara yamanma gayretinden kendi canından bile vazgeçmesi gerekiyormuş. Canından olmuyor gerçi ama kolunun birini savaş meydanında bırakıyor. Rus - Alman savaşının tam ortasında Rus saflarında bir Tatar neden? İvanlar, Bekir Ağalara daha çok zulmetsin diye mi? Vatan hainliğine rağmen, kendisi dahi affetmemişken kendisini, köylüsü bağrına basıyor Selim’i. Selim’in metruk evini onarıp acılarını paylaşıyorlar. Sonunda aklı başına geliyor bizim aklı-selimin. Öncesinde kolhozum diye övünen sonrasında kolsuzum diye dövünen bir adam. O TOPRAKLARDA Panteley Petroviç’in, Nİkita Darmov’un, Stephan Nagayko’nun ve dâhi nice Rus’un; Bilal Ağa’ya, Berber Hasan’a, garibim Âdem’e, babası olacak Selim’e ve dahi nice Tatar Türküne reva gördüğü zulmü yeniden yaşadım. Yeniden diyorum çünkü aradan çok zaman geçmeden benzer zulmü İvan, Bekir Ağa’ya yaşatmıştı aynı topraklarda. Bekir Ağa ki; hanımına ONLARDA İNSAN demişti sokağa atamadığı İvan’ı gösterirken. Altını çizdiklerim: “Neydik biz, neyiz ve ne olacağız?”(s.135 ) Martın onuna davar çıkar yoluna. (s.195 ) …orasını bilmem hem karışmam. Meselenin orası bana ait değil; çekmenime yastar edecek değilim… (s.204) Eh, kulakları çınlasın, benim babam anlatırdı bana: Birinci harpte Rus siperleriyle Alman siperlerini yirmi metre kadar bir arazi ayırıyormuş. Almanlar Rus siperlerine paket paket sigara, çikolata konserve kutuları atıyorlarmış; bizimkiler de Alman siperlerine mohorka ve peksimet. Ah, Alman dediğin peksimet ve mohorkaya alışık değil ama medeni millet - Rusların gönüllerini kırmamak için alırlarmış. (s.268) - Geldim, dedi Selim. Geldim… Senin kocan, senin Selim’in geldi. Neden semaveri yakmıyorsun? Neden kollarını onun boynuna dolamıyorsun? … …Savaştan geldim görmüyor musun? Kolsuzum! Vatan uğruna verdim bu kolu. Düşman mermileri, tankları kırdı kemiklerimi… Kanımı döktüm. Hep vatan için!.. Neden söz etmiyorsun? Elimden geleni yapmadım mı? Savaşmadım mı? Kalbim, kanım, dimağım, terimle savaştım vatan için… Senin vatanın için, Natalya! Bak, bana bak! Kir ve bitler içinde çürüdüm! Altımda toprak, taş, çamur; ateş, rüzgar; aç, yalınayak cephelerde sürüklendim., ölüme koştum senin vatanın için, Natalya! Kendi benliğimi unuttum. Yurduma, kendi halkıma sırtımı çevirdim; kendi kanımdan olanları hakir gördüm. Bir hain oldum halkım için. Kanı benden, kemiği benim kemiğimden öz be öz halkımın varlığını hiçe saydım! Annemden emdiğim sütü kendi kardeşlerime haram ettim. Bu yurdu ve bu halkı esir yapmak için kalbimle ve dimağımla çalıştım. Bu da az! Senin vatanın ve senin milletin için savaştım, kolumu verdim. Niçin bakmıyorsun yüzüme? Değmez miyim? Senin Selim’in değil miyim? Bak kolsuzum. Güçten kesildim; ayağımdaki çizmeleri bile çıkaramıyorum. Ağlıyorum. Kollarını dolasana boynuma! Ben sana geldim. Seni özledim, sana kavuşacağım günleri bekledim. Ilık oda… Seven bir kalple geldim. Sana ipekler mücevherler getirmedim. Sevgimi; sadece sevgimi getirdim. Kolumu bıraktım da sana geldim. (s.386)

O Topraklar BizimdiCengiz Dağcı · Ötüken Neşriyat · 2018497 okunma

·

52 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sedat Yenibağcı