Çeşitli etmenler bir araya gelerek çatışma için gerekli olan potansiyeli daha da genişletmeye doğru yönlendirdi. Birincisi devletin,kaynakların dağıtımındaki etkin rolü gittikçe belirgenleşirken,her zamankinden heterojen toplumsal grup ve menfaatleri korumak için harekete geçme imkanları da arttı.İkincisi,sosyal hakların genişlemesi,şüphesiz en alt toplumsal sınıflardan gelenler için daha büyük imkanları beraberinde getirmiş olsa da,aynı zamanda kayda değer bir mali yeniden dağıtıma da neden oldu. Bu,orta vadede orta sınıflar için bilhassa ağır ve aynı zamanda özellikle yaşlanan bir nüfus söz konusuyken refah devletinin artan masraflarının karşılanması için de yetersiz olarak değerlendirildi.Sonuç olarak dünya çapında hem mali hem de politik bir refah krizi ortaya çıktı. Sosyal kaynakların paylaştırılmasına ilişkin kıstasların alenen siyasi olan mahiyeti,orta sınıflar arasındaki hareketliliği,sadece vergi-karşıtı hareketler biçiminde değil aynı zamanda refah devletini küresel olarak eleştiren bir perspektiften de canlandırdı.(Fabbrini 1986,Brissette 198; Lo 1982,1990)
Sayfa 65Kitabı okudu
·
52 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.