Bir adam tanıdım, buz mavisi gözleri boğulduğum tek denizdi. Acısı acım, mutluluğu mutluluğumdu. O, Levent Köksal'dı... O aşktı, bataklıkta yeşeren gül kadar büyüleyiciydi, o benim siyahımdı...
O yalnız benim görebileceğim siyah kar tanemdi, tüm renkler oydu ve o benim için eşsizdi...
Sayfa 487Kitabı okudu
·
51 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.