"Xosrovi-hüsnün, əzizim, sən imişsən taci,
Xublər cümlə sənin dərgəhinin möhtaci.
Qabi qövseyn qaşın, leylətül-isra zülfün.
Tapmısan mərtəbeyi-hüsndə sən meraci.
Tökülüb zülfi-siyəh arizi-alın üzrə
Kəbəyə çöl ərəbi mane olur hüccaci.
Zairi-kuyinəm, ey məh, qoy öpüm xalindən,
Həcəri öpməyənə xəlq deməzlər haci.
Kəc nigah ilə dələr bağrımızı müjganın
Bu ox atmağı kim öyrətdi sənə qıyğaci?
Gecə gündüz səri-kuyində sızıldar Sabir,
Neyləsin, qovma qapından, kəsilib illaci."