Nazan Bekiroğlu'yla tanıştığım ilk kitap...Yıllar yıllar oldu okuyalı ama hâlâ ismini duyduğumda çok güzeldi çok dediğim...
Balkan Savaşı yıllarında başlayıp ,1. Dünya Savaşı'na uzanan bir hikâyesi var kitabın...Tebrizli Settarhan ve Trabzon'lu Zehra'nın birbiriyle yollarının kesişmesinin öyküsü...ama ne öykü!! Ne zorluklar,ne yollar aşıldıktan sonra ,ne gözyaşları dökülüp ne çileler çekildikten sonra.
Esasında Settarhan , Nazan Bekiroğlu'nun dedesi Zehra da babaannesi.Bir yerden sonra yazar kurgu olduğunu söylüyor ,anlatılanlarla araştırdıkları ve dedesine dair hatırladıklarını harmanlamış ve ortaya bu güzel kitap çıkmış...
Romanın kapağında yazan "SEN ÖYLE ÇAĞIRMASAN BEN BÖYLE GELMEZDİM" cümlesi için yazar , "Aşk biraz da kendisine müdahale edebileceğiniz bir kader gibi geliyor bana , çağırırsan her şey gelir ,aşk da gelir , Mevla da gelir , belâ da" diyor. Çağırmasını bilenlere gelsin o zaman bu kitap , Nazan Bekiroğlu Hoca'nın naif , büyülü , sıcacık kaleminden...
