"O bir bardak çay, içimizi ısıtmaya, bizlere mutluluk vermeye, o mekândan farklı yerlere götürerek derin manalara daldırmaya yetiyordu. Üzerinden çıkan buharlar sanki tüm bedenimizi kaplıyor ve ruhumuzu ısıtıyordu. Bazen dostluk, sevinç, yarenlik, dertleşme ve gözyaşı bazense hüzün, yalnızlık, özlem ve hasret demekti. Bizi biz yapan, bütünleştiren, hayatımıza değer katan şeydi "çay." İnsan yaşamında küçük veya önemsizmiş gibi görünen şeylerin ne kadar önemli olduğunu anlamamızı sağlıyordu. Basit ve sade bir yaşam, insan için gerekli olan tek şeydi."
Sayfa 153 - İnkılâpKitabı okudu
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.