Ama dediğim gibi, en büyük hatam insanlardan
cümlelerimi bitirmelerini beklemekti. Hayatımın belli
bir dönemine kadar hep böyle yaptım zaten. Gözlerinin içine baktım
beni bilsinler diye. Kadınlardan bunu bekledim. Birisi gelip,
"Evet, ben seni tanıyorum" desin diye bekledim. Ve o kadına âşık olacaktım. Sırf bu sihirli gün için bir sürü diyalog hazırlamıştım kafamda. Ama soma anladım ki böylesine insanlar yoktu. Olsalar bile kitap okumuyorlardı. Kimseyi tanımıyorlardı.
Kinyas ve Kayra, Hakan Günday (Sayfa 87)
··
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.