Bir kitabı okuduğunuzda ondan hoşlanıp hoşlanmamak çok özneldir. O kişiyi yargılayamazsınız. Ancak estetik bir disiplindir. O kitabı estetik ölçütlere göre değerlendirdiğinizde estetik nesne olup olmadığına göre karar verirsiniz. Bu değerlendirmeler de bir bakıma özneldir. Bu kitabı okumadan önce, kimi eleştirmenlerin estetik bakımdan güzel bulmadıklarını okumuştum. Bu yüzden kitap hakkında ikircikli düşüncelerim vardı. Roman tekil örgeyle başlar. Birinci ve üçüncü tekil anlatım iç içe geçer. Dil akıcı ve yalındır. Yazar, 27 Mayıs 1960 darbesine giden süreçte bireysel ve toplumsal çalkantıları küçük burjuva Kenan’la, felsefe öğrencisi Günsel üzerinden anlatır. Kenan, kırk yaşlarında, evli ve bir kız çocuk babasıdır. 1940’lı yıllarda içeri alınmış, bir iki tokattan sonra devrimci mücadeleden caymış, öğretmenliği bırakıp kitapçı dükkanı açmıştır. Nermin’le evliliğinde mutsuzdur. Bir gün yolları üniversite öğrencisi Günsel’le keşisir. Bu aşamadan sonra bizler de kendimizi bir yasak aşk içinde buluruz. Yazar, evlilik kurumunu, erkek egemen toplumda erkek cinselliğinin nasıl kışkırttığını, toplumsal cinsiyetçi tutumları, kıskançlık gibi bireysel sorunlar yanında o yıllardaki öğrenci toplumsal hareketleri ve siyasal gelişmeleri aktarır. Türkali, bana göre teknik anlamda nesnelerin birliği ve nedensel ilişkilere dikkat ederek romanı yazmıştır. Örneğin, romanın başında Bedri Rahmi’nin “ boşuna alabalık boşuna” şiirinden söz etmesi nedensiz değildir. Roman boyunca, Kenan’da boz bulanık sularda çırpınan bir alabalık gibidir. Yazar, Kenan üzerinden küçük burjuva bir tip yaratmada başarılıdır. Yalnızca karısı Nermin’i Kenan’ın bilinci üzerinden değil de, nesnel olarak okumayı çok isterdim. Okuduktan sonra duygulanmadan edemedim. Ah! Şu küçük burjuva yanlarımız

Bir Gün Tek BaşınaVedat Türkali · Tümzamanlar Yayıncılık · 19945,2bin okunma

·

124 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.