Direktör Âli Beyin 1885-1888 yılları arasında yaptığı gezide kaleme alınan kitap. Klasikler ifadeleri kullanmayacağım, ilgimi çekip aklımda kalan birkaç özelliği belirtmek istiyorum. Yazar, Urfalıların misafirperverliğinden bahsetmekle beraber Diyarbakır ve Diyarbakır halkıyla ilgili “Diyarbekir ahalisinin müzevirlikle(Arabozan) meşhur olması üzücü. Diyarbekir’in evleri,köpekleri ve ahalisinin kalplileri karadır.(s 18) açıklamasını yapıyor. Kerbela’da ölenler mağaralara konulur. Üç beş yılda bir boşaltılır. Boşaltılan kemikler, külhanlarda yakılmak üzere hamamcılar tarafından satın alınır.s 87) Banyanlar, bir ineğin sidiğiyle yüzlerini yıkamadıkça mağaza ve dükkânlarını açıp ticaret yapamazlarmış. Reenkarnasyona inandıkları için ölülerin mutlaka bir hayvan şeklinde ve kutsal kişilerin mutlaka bir inek vücudunda tekrar dünyaya geldiklerine inanırlarmış. Onun için inek ve öküz onlarca kutsal sayılır.(s 123) Mısır’da mandalinaya “Yusuf Geliyor “denilmektedir.(s 132) Belki de bu, Hz Yusuf’a âşık olan Züleyha’nın hakkında çıkan dedikodular yüzünden bölgenin ileri gelen kadınları davet edip ellerine bıçak ve mandalina/portakal verip ellerini kesmeleri kıssasına dayanıyor, bilmiyorum. Cizre, Dicle’nin kabardığı zamanlar kalesinin hendeklerine su girip memleket ada şeklinde kaldığı için bu adı almıştır. Parsiler ölülerini mezara gömmezler. Tapınaklardaki bahçede daire şeklinde ve çatısız kulelerin içine ölülerini bırakırlar böylece kartallar gelip ölüleri yerler. Daha değinemediğim bir sürü özellik var, tarihimizin karanlık sayfalarında kalmış hayatların okunmasını tavsiye ediyorum.

Seyahat JurnaliÂli Bey · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2019731 okunma

·

122 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fatma Polat