Acı duymadığımı sananlar, beni buz gibi bir insan belleyenler aldanır hep. Varsınlar öyle bilsinler. Ama acı bizi durduracağına göre yapılacak tek şey, hangi yoldan olursa olsun, nasıl bir yöntem uygun görünüyorsa o anda, müshil yutup içinden atar gibi, o acının dibine dek inip işini bitirmektir. Önemli olan o acıyı, yeni bir güne engel olmasını önleyecek hızla atmaktır, yaranı ondurmaktır. Ama ondan da önemlisi, en önemlisi, acıdan önceki yaşamı bu sınırı aşarak, bu çeperi çatlatarak dolu dolu sonuna dek yaşamaktır. Yaşantılar, iyi kötü, hoş tatsız nasıl olursa olsun, ama eksiksiz, gerçekten eksiksiz olmalı. Düşleri de, olanakları da son damlasına, son tozanına dek kullanmalı.
··
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.