Okudugum ilk Sadık Hidayet kitabıydı ve kesinlikle son olmayacak. Taht-ı Ebu Nasr en beğendiğim öykü oldu. Hidayet için karamsar bir yazar olduğu çok söylendi ve ister istemez bir önyargı oluşmuştu. Ancak hiç de öyle olmadığını gördüm. Okurken gülümsedigim pekçok yer vardı kitapta.
