Vaktin durduğu, zamanın ehemmiyetini kaybedip varlığını yitirdiği, insanın akıl melekelerinin tek bir noktaya odaklandığı yorucu anlardır ölüm anları.Ölmek üzere olan,o anlarda arafın bilinmezinde gezinmektedir.Artık bir yanı yaşama,bir yanı yokluğa aittir.Ruhu terk etmek istemezken dünyayı,bedeni vakit tamam demektedir.Ruh çırpınır o anlarda;"Ya sevdiklerim, eşim, evladım, güneşim,mavi gökyüzüm?Sonra ağaçlarım, çiçeklerim..."Düşünür, bırakıp gitmek istemez alışılmışlıklarını.Beden ise direnmektedir;"Ver hadi sana emanet olanı,görmez misin? Hak emanetini istemekte,direnmek ise son derece manasız bence."Beden ile ruh arasındaki bu çatışma sürüp gittikçe kişi teslim edemez canını bir nefeste.
Sayfa 64Kitabı okudu
·
43 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.