"Yolda yürürken, tanıdık, eş, dost, akraba, bir sürü insana rastlıyorsunuz. Kimine Ermenice "pariluys", kimine Arapça "selamünaleyküm" diyorsunuz; akşam, kireç, harç, badana, boya karışımı elbisenizle işten dönerken de, yine kimine Ermenice "parirgun", bazılarına Türkçe "iyi akşamlar", başkalarına da Kürtçe "evarete ğher" diyip, omzunuzda taşıdığınız kocaman karpuzunuzla eve giriyorsunuz..." Mıgırdiç Margosyan, 1940.lı yılların Diyarbakır'ında, Kürtlerin, Türklerin, Ermenilerin, Keldanilerin, Süryanilerin, yani birçok etnisitiyenin bir arada kardeşçe yaşadığı günlerin öyküleriyle buluşturuyor 1988 Eliz Kavukçuyan Ödülü'nü almış kitabıyla. Ermenilerin yaşadığı mahalle olan Hançepek yani Gâvur Mahallesi yazarımızın da çocukluğunun geçtiği yerdir. Günlük yaşam telaşlarından gelenek göreneklerine, bayramlarına, doğumlarına, cenazelerine, küçelerde yaşanan aşklara sevdalara dair öyle zenginlikler sunuyor ki, hayıflanıyorsunuz, derin bir iç çekiyorsunuz, gözleriniz doluyor, tarihe lanet okuyorsunuz Kilisenin çan sesiyle ezan sesinin birbirine karıştığı, dillerin birbirine kaynaştığı, bayramın seyranın birlikte kutlandığı, toplanan buğdayların Kürt-Türk-Ermeni demeden birlikte ayıklandığı, Halil İbrahim bereketiyle yenmesi için hep birlikte dualar edildiği, ayrılığın gayrılığın olmadığı yerdir Gâvur Mahallesi. Bizim Oralar der yazar Diyarbakır için. Vatanım der. Gün gelmiş evinin direklerini Türkçe saymış 1, 2, 3, 4, 5, 6; kimi zaman Ermenice meg, yergu, yerek, çors, hink, vets; kimi zaman da Kürtçe yek, dü, se, car, penç, şeş... diyerekten. Kimi zaman dama oynarken iki Ermeni, dillerini unutup Zazaca konuşmuş, kimi zaman da Kürtçe... Kardeşlik, dirlik, birlik olmuşlar yüzyıllarca Mezopotamya'da... Güneş eşit ısıtmış damlarını, yağmur eşit yağmış bahçelerine; birlikte halay çekmişler, birlikte ağlamış birlikte gülmüşler, daracık küçelerde birlikte oynamışlar. Anlatılanlar, "Bizim Oralar"ın hikâyeleri... Ermeni zangoç Deli Uso'yla, Değirmenci Kürt Uso'nun kardeşçe yaşadığı toprakların hikâyeleri... Ermenilerin kutsal bayramları için hamur teştlerinde yoğurdukları hamurları Kürt fırıncıların pişirdiği hikâyeler... Bırnotisiyle bütünleşmiş Kure Mama'nın, Dikran'ın, Kejo'nun hikâyesi... Evde yapılan şarap eşliğinde Türkçe söylenen türküye Kürtçe eşlik edildiği, hep birlikte gözyaşı döküldüğü hikâyeler... Peki sorarım ey insanoğlu, nasıl ah edilmez, nasıl üzülmez, nasıl hayıflanmaz insan...

Gavur MahallesiMıgırdiç Margosyan · Aras Yayıncılık · 2000863 okunma

·

356 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Semra Ok