Aşağılık kompleksini yadsıyarak, bunu kibrinden ötürü “kahramanlık” adı altında yücelten bir adamın çoğunlukla monologlardan oluşan hikayesi. Hayatına koyduğu hedef için oportünist oluyor. Ancak toplum normlarında, ahlaki açıdan sorunlu bir mesleği şu şekilde meşru ve epik kılmaya çabalıyor:
“İki kelimeyle, gençlerin yüce gönüllü olmasının çok güzel olduğunu ama beş para etmediğini anlattım. Neden mi etmiyor? Çünkü ulaşılması kolay, hayatın gerçeğiyle uyuşmuyor, bütün bunlar, diyebilirim ki “hayatın ilk izlenimleri”, hele bir çalışın da göreyim sizi! Ucuz yüce gönüllülük her zaman kolaydır, hatta hayattan vazgeçmek bile ucuzdur, çünkü gençken insanın kanı kaynar ve kabına sığamaz, güzel olan tutkuyla arzulanır! Zor, sessiz, soluksuz, ışıltısız, iftiralarla dolu, fedakarlığın çok zaferin hiç olmadığı, yüce gönüllü bir kahramanlığı ele alalım -dünyanın en şerefli adamı, herkesin önüne alçak olarak çıkarılan muhteşem adam, neredesin- haydi, deneyin de görelim bakalım bu kahramanlığı; hayır efendim geri çekilirsiniz. Oysa ben, bütün hayatım boyunca bu kahramanlığı yaptım ve zorluklarına katlandım.”
(Buradan sonrası spoiler içerir!)
Ve uysal kızımızın bu duruma eleştirileri önce cılızlaşıyor. Zaruriyetten ötürü ise tamamen sessizleşiyor. Ancak yine de duyduğu öfke ve/ya nefreti mimikleriyle ifade etmeye çalışıyor. Kıza, bu erdemlerinden ötürü gizli bir hayranlık besleyen adam, nihayetinde kıza aşık oluyor.
Normalde Dostoyevski’nin yarattığı karakterlerde her zaman hak vereceğim yanlar olmuştur. Zira Dostoyevski bu aktarım gücünü, empati yetisi olmayan okuyucuda dahi sağlayabilir. Ancak bu adamla bunu başaramadım. Yazarın kitaptaki kişilik tahlilleri ise harikulade, her zamanki gibi. 
Uysal Kız 
Fyodor Dostoyevski
·
2.180 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.