Uzun zaman önce elime alıp yarım bıraktığım bir kitaptır kendisi. O zamanlar daha ortaokula gidiyordum ve öğretmenimizin önerisiyle başlamıştım. O kadar çok bahsettiki kitabı okumuş kadar oldum. Doğal olarak bırakmama sebep oldu. Birçok kişi ölmeden önce kesinlikle okunması gereken bir kitap diyordu. Ben de sonunda başladım ve başlamamla bitirmem bir oldu. Kitabın güzelliğini anlatmaya kelimeler yetmez. Bazı kitaplar çok abartılır ama bu çok daha farklı. Bilmiyorum belki de ben çok etkilendim. Normalde çok duygusal bir insan değilimdir ama sonlarına doğru gözyaşlarımı tutamadım. Zezé'nin yaşadığı olaylar bi çocuğa göre çok ağır. Hayat en çok çocuklara zor gibi geliyor bana. Herkes 'çocuk' o anlamaz diye düşünüyor ama en çok onlar etkileniyorlar. Acılar elbet bir şekilde geçiyor. Göz açıp kapayıncaya kadar bir bakmışın bitmiş. Ama acı çekmiş olmak geçmiyor. En zoru da bu zaten. Eğer bir gün Zezé'yi tanımış olsaydım ben ona şefkat gösterirdim. Tüm çocuklar mutlu olmayı hakediyor.
Eğer okumadıysanız okuyun, okutturun ^^