Ruhumun her bir zerresini acıtmakla kalmayıp parçalamış olan bu kitabı yorumlamaya nerden nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Okuyalı 1,5 ay oldu yorumlayacak dermanı bulamadım kendimde. Şimdi kırılgan satırlarımla duygularımı ifade etmeye çalışacağım sizlere. Kurguyu düzenleşmemiş haliyle birkaç bölüm kadar okumuştum. Dolayısıyla başkarakter Mahir o zamandan yazarın en sevdiğim kurgu karakteri olmuştu. Kitap olacağını öğrendiğim vakit halimi görmenizi çok isterdim. Onun hikayesinin kitaplaşmasını nasıl bir sabırsızlıkla bekledim. Beklediğime değdi mi kesinlikle lakin beni böylesi darmaduman edeceğini beklemiyordum açıkçası. Sizlerin hiç hayali de olsa kalbinizin ritmini değiştiren karakter oldu mu çok sevdiği bilemiyorum ama benim en derinden gönül bağı kurduğum karakterdi, soyadının karası ömrüne yazılmış Mahir... Nam-ı diyar KARAMOLLA. Baba sıfatını zerre haketmeyen şerefsiz bir mahlukatın annesine ve kendisine zulümleriyle geçti onun çocukluğu. Son damlasıydı sabrının, kalbinin içi anacığını kanlar içerisinde bulduğunda. Annesinin son nefesinde avuçlarına bıraktığı mektupla yüklendi çocuk omuzlarına o büyük sırrı. Öğrendikleriyle birlikte daha da harlandı yüreğindeki yangın. Nefreti volkan olup taştığında, yaktı cehennem ateşinde herşeye sebep olan o pisliği. Fakat öyle hemen küle döner mi yürek yangını? Dönsede hangi rüzgârın kuvveti yeter savurmaya o külleri? Hangi merhem iyileştirir durmadan kanayan o yarayı? Ah Mahir'im, ah gözlerinin mavisinde ummanı taşıyan deli fişeğim, yüreği güzel omurgalı adamım. Kalbimiz doğrulur mu sana bu kaderi peydah eden yazara? Gönlümüz hazandan kurtulup döner mi yine çiçek bahçesine? Artık yasemin kokar mı, katran karası zifte bulanmış yüreğimiz?.. Ya günlerce akmamış gibi durmadan akan, yanaklarımızı aşındıran gözyaşlarımızı silmeye hangi mendil yeter? Şimdi ne olur seninle, yürek acımızın, gözyaşlarımızın kefareti?

KaramollaÖzge Erkin · Freya Yayınları · 056 okunma

·

56 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.