Sabah kahvaltıda acaba Tom ne yaptı dedim. Annem Tom kim diye sorunca Joad ailesinin başından geçenleri anlattım anneme. Sohbete babam da dahil oldu. O da kendi çocukluğundan, yaşadığı zorluklardan bahsetti. Zamanın nasıl geçtiğini bile fark etmedik çünkü anlatılanlar başka anlatılacakları çekiyordu. Sohbet biterken aileme aslında Tom'un bir roman kahramanı olduğunu söyledim. Olaylar o kadar gerçekçi yaşanılanlar o kadar evrensel ki iki saatten fazla konuştuğumuz insanlar etiyle kemiğiyle karşımızdaydı sanki. Hazır mısınız altmış küsür yaşındaki anne ve babamın içerlemesine sebep olacak kadar etkileyici yazılmış romanın içeriğini öğrenmeye? Lev Tolstoy şöyle diyor; "Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, Ya da şehre bir yabancı gelir..." Gazap Üzümleri de şehre Tom adlı birinin yaşadığı kasabaya geri dönmesiyle başlıyor. McAlester'da bir adam öldürdüğü için hapis yatan Tom şartlı tahliyeyle salıverilir ve soluğu kasabasında alır. Daha roman sizi karşılar karşılamaz sosyolojik gerçeklikler sarıverir dört yanınızı. Otostop çekerek köyüne giden Tom'un kamyon şoförüyle konuşması, eski bir papaz olan Casy'le konuşmaları, harabeye dönmüş evlerindeyken eski komşusuyla konuşmaları hep üzerinde düşünülmüş mesaj içeriklidir. Bankanın, insanları topraklarından haşere atar gibi atması, yerli halkın öz yurtlarında garip olmaları romana muhteşem bir giriş sağlıyor. Kaliforniya'ya giderken onlarla birlikte ben de o kamyondaydım sanki. Bir köşedeydim de onları izliyor gibiydim. Anne herkese tabak uzatırken ben de payıma düşeni aldım. Topraklarından çıkarılmanın acısını kaldıramayan dedenin daha ilk gece ölmesi aslında olacaklar zincirinin ilk halkasını oluşturuyor. Romanın sonunda ise ilk baştaki o kocaman aileden kala kala bir grup insan kalıyor. İşte bu parçalanmış aile aslında yaşanılan acıların bir simgesi. Roman karakterlerinden en çok anneyi sevdim. O kadar güçlü bir kadın ki ailesini birlikte tutmak için insanüstü bir çaba gösteriyor. Gerçekten sağlam ailelerin temelinde muhteşem kadınların olduğunu biliyorum. Al karakteri ise aradan yüz yıl geçmesine ve başka milletlerden insan olmamıza rağmen benim erkek kardeşimde vücut buldu. Karakterler en ince ayrıntısına kadar tasvir edildiği için onları hayal gücünüzle şekillendirmek hiç de zor değil. Evet diyorsunuz böyle biri şimdi bile var, hatta bu şey değil mi ya, soruları dönüyor kafanızda. Tom başkahraman ve benim de en sevdiğim kahramanlardan biri. Çünkü hangi durumda olursa olsun ne karakterinden ödün veriyor ne de esprili yapısından. Tom, annesinin bir tanesi. Çalışmaya susamış insanlar, gittikleri yerde ötekileştirilen, örgütlenmemesi için sürekli bastırılan insanlar... sanırım dünyanın neresine gidersek gidelim böyle manzaralarla karşılaşırız. Önemli olan milletlerin bu durum karşısındaki tutumları. İnsan gibi muamele görmeyi isteyen insanların Amerika gibi bir yerde bile bir araya geldiklerinde neler yapacağını gözler önüne seriyor John Steinbeck. Amerika'nın kapitalist yapısının nasıl işlediğini öğrenmek ve kendi halkına bile acımasız olan Amerika'nın soğuk yüzünü görmek istiyorsanız bu kitaba başvurmalısınız. İncelemeyi bitirirken kitaba yaraşır biçimde gökten salkım salkım üzümler düşsün bu kez. Biri Kaliforniya'da yiyeceği üzümleri hayal eden ama daha yolculuğun ilk gecesi ölen dedeye diğeri emeklerinin karşılığını tam olarak alamayan işçilere bir diğeri ise siz sevgili okuyuculara...

Gazap ÜzümleriJohn Steinbeck · Sel Yayınları · 202035,1bin okunma

··

8,9bin görüntüleme

Gamzeee❀

@gmzsnmzz ·

28 Mayıs 2022 18:09

Duygularıma tercüman bir inceleme olmuş. Ben de kitabı okurken çevremdeki insanlarla benzer sohbetler ettim. Kitapların insanları yakınlaştırdığını fark etmek ne güzel. Ayrıca(söylemeden geçemeyeceğim) hiç görmediğim bir insanın bencesine yazdığı bir yazıyı okumak oldukça keyifliydi. Sevgiler 🌷

Meryem Sumer

@Bihruzee ·

28 Mayıs 2022 21:03

Ne mutlu 🤗

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.