Yine buradayım,bu eski tahta kapının önünde uzun zamandır gelmemek için direndiğim bu kapının eşiğinde buluyorum kendimi ,parmaklarıma kadar bir elektriklenme hissediyorum, bedenimin içinde hiç kullanmak istemediğim bir yeri beni buraya getiriyor.Kapıya yavaşça vuruyorum.Semiha Hanım’ın ayak sesilerini duyuyorum o an bir heykel gibi hissizleşiyorum.Semiha Hanım bana bakıyor sanki yıllardır beni bekliyor gülümsüyor, sımsıkı sarılıyor, Meryem’in İsaya sarılışı gibi panikle -içeri gel diyor.
Aklım duruyor bir asker gibi emirleri yerine getiriyorum -otur diyor bir şeyler ister misin?
kafamı sallıyorum gözlerimin etrafı süzmesine engel oluyorum. Ruhumun Fotoğraflara takılı kalmasını İstemiyorum Semiha Hanım’ın gözlerine bakıyorum Allahım Bilge yi görüyorum aynı yeşillik sanırsın Adem boyamış bu gözleri, Semiha Hanım sessizliği bozuyor -seninle gurur diye lafa başlıyor gözlerindeki parıştı konuştukça artıyor - nasılda güzeldin keşke Bilgem de görse diyor o an bütün dünya yok olur sanki bir ses bir boru sesi bütün dünyayı tepe taklak ediyor Allahım insan bu acıya nasıl dayanır? Hem Bilge görse benimle övünürdü, -yatamadan üç kere adını söylüyorum demişti o ne demek Bilge dediğimde eski bir gelecektir demişti gülmüştük.Semiha Hanım anlat dedi canını sıkan nedir? önce biraz bekliyorum Semiha Hanımı korkutmak istemiyorum biraz ısrar edince Semiha Hanım rüyalarımda sürekli ölümümü görüyorum Semiha Hanım irkiliyor korkmayın diyorum ama bu ölümler çok garip ruhuma kadar işleniyor yani o acıyı hissediyorum. Semiha Hanım bir dua okuyup ellerine üflüyor sonra omuzlarıma sürüyor .İşin garibi korkmuyorum içimde en ufak korku belirtisi olmuyor sanki ölümünü planlayan birinin intihar etmesi gibi Semiha Hanım sus diyor merak etmeyin diyorum yaşamı her Adem gibi seviyorum deyip gülümsüyorum.
38 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.