Sevda -ki bir insanın yalnız gönlüne değil, akıl ve fik rine, iradesine, kısacası bütün duygularına, manevî kuv vetlerine hâkimdir- daima şüpheler ve kuruntular içinde bulunmaktan hoşlandığından, kulak ve göz her işittiği, her gördüğü şeyi onun mizacına göre işitip görmeye, akıl kuv veti her hükmünü onun arzusuna göre vermeye mecbur dur.