İhtiras, özlem, hayata hararetle sarılma ve bunun yanında bütün bunların hiç olduğu, Hiç’in tâ kendisi olduğu duygusu. Ama, Hiç duygusunun ne kadar sağlam bir ruhu varsa, her geçici ve boş ânı da o kadar kuvvetle yaşar. Güçlü ruhlar için ölüm her zaman daha acı bir tahrikçidir