Konuşmalar -44-
"Ali Bülent Orkan'ı hatırlayınca"
Feryadın dudaklarına saplanmıştı,
görüyordum seni birkaç tel arkasından,
sisli bir sabah vakti,
nemden buğulanmış gözler misali,
duruşun vardı.
her bakışında,
dizlerim hislerimin emrinde,
titrediler...
voltalarınla ipek böceği gibi,
sabrı dokuyordun,
vahşetin kanlı saatine.
ellerini gördüm aslan parçam ellerini...
güneşin muâllaklaşma saatinde,
Rabbimize kalkacak ellerini...
havadaydılar karanlık hücrende,
boşlukta "V" harfleri çizdiler.
o rahmetsiz postal sesleriyle,
bölündüğünde rabıtamız,
yüzünü gördüm.
çağın lekeleri bir bir dökülmüş...
ki ondandır,
parlıyordu,
Şavkı yüzüme vurduğunda,
sadece o gün değil,
yıllarca kimselere sezdirmeden ağladım, yastığım ve yorganım şahit.
Sayfa 80 - Haluk Kırcı
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.