Şiirsel Fallar
Temmuz ayı etkinliği.
#129670058
Bir yaprakta uyanmışlığını farketmek kadar hissiz bir boşlukta yüzüyordu bakışlarım, ucundan;en baştan, dışarıya, dalına en uzak yerden başlamıştı sararmaya. Köklerine en yakın yerde muhafaza ediyordu yeşilliğini. Ve "kahverenginin vazgeçilmez varlığına dönüyorum," dercesine buluşmalar hazırlıyordum mevsimsel geçişlerime. Bu denli bir yıkımın baharı olduğuna, gün gelecek benimde tabiat ana ile eş değerde bir uyanış yaşayacağına inanmıştım. Rastgele açılan dizelerle; şairiyle yeniden varoluş falına kaptırdım bu günlerde kendimi.
¶¶Yasını tut, günlerce ağla.
Mandalı düşmüş bir kapak
Göğsünün kuşsuz kafesinde,
Tak tak vururken sızlayan boşluğuna,
Yasını tut, günlerce ağla.¶¶
Hayretler ekledim şaşkınlığıma, "neyin habercisiydi bu nemenem dizeler. İyileşmek için yaralar mı var etmem gerekir. “Bu yaralar ki zaten benliğimde pusu kurmuş beklemekte, onları ben açığa çıkarıp, ben hesaplar sorup, ben dik tutmalıyım başımı. İşte o zaman keşkelerime iyikiler yamayıp tüm parçalarımla ;kimi zaman çiçek deseni, kimi zaman kara bir kumaşın izmarit kokusu ve kimi zaman uzak diyarlardan gelen yolcunun ellerinden tenime değen ipeksi gömleğin cüretkar dokunuşuyla buluşacağız.
Gitti ve" gelir mi" (?) diye fallar bakıyorum ikimize...
¶¶-Söyle bana ey yolcu, nedir senin gittiğin?
- Yola düşkün azgın bir at gibidir yanımda eksikliğim.
- Söyle bana ey yolcu, senin yurdun neresi?
- El kadar beyazlığı bir sigara paketinin,
sabaha kadar sıkıntıyla çizdiğim.¶¶
Son olması için bir başlangıç yapmak ve onu da bir sona erdirmek adına artık bir son vermeliydim. Dizelerden kurtulup, doğanın, benliğin uyanışını müjdelemeliydim. Papatyaları "seviyor sevmiyor" falından gayrı; taç yapmalıyım uçuşan saç tellerime. Beni, benden başkasına yük etmeden, emin ve uygun adımlarla belirsizliği odaklamalıyım bakışlarıma.
Hiç bilemedik ve hiç de bilemeyeceğiz... Çabamız bilmekten çok öğrenmiş olmaktan yana olduğunda, "kimse" ve "onlar" kavramından sıyrılıp "benlik" özünde yeni kimliklerinle "işte bu" dediğin anda, tamamlanmışlık ve unutmaya yüz sürdüğün o kavramlarla kutlamanın şanına layık olacaksın. Hiçbir şeyin senin için konu olamayacağını ve dahi sonunda, başlangıcında tek mimarı olmakla yol almalarına ufak seyehat çantalarına sen karar vereceksin. Bitmek için başla...
Tüm acılarına kiracısın. Ev sahipliği yapmayacaksın ait hissetmediğin duygulara.
Sen sev kendini, hep sev! ;))
¶¶Kendine yük haline gelince,
Koru kendini asıl kendinden.
Kekik bile kendince kokarken;
Bir tortu kalmıştır geriye,
Ben bildiğin o senden.
Sen de saygılı ol kendine,
Çık yola bir sabah erkenden.
Ya hiç bir yerde görünme,
Ya da geç aynı anda üç yerden.¶¶
Şiirler, 
Bir Acıya Kiracı kitabından... 🍀
··
3.319 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.