On altı yaşımdayken evlenmeyi kabul etmediğim zaman bana şöyle diyordu: "Senin yaşındayken çocuğum vardı benim". Sanki benim benliğimde kendi yaşamını yeniden yaşamak istercesine. Bu yaşamı haklı çıkarmak istercesine. Olayları sürdürmek, her zaman, onları değiştirmek istemekten daha az örselenmeye yol açar. Günümüzde sorunumuzun varlığını kabul etmek istemeyen kadınlar gibi. Kadın sorununun varlığını kabul etmek, onları konumlarını belirlemeye kimi kadınların kendilerine bir yazgı olarak çizilen durumdan kaçabileceğini kabul etmeye zorlayacaktı. Bilinçsizliğin getirdiği o ünlü rahatlık öyküsüdür bu.
·
101 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.