Kitap elektriğe alerjisi olan Ollie ve kalp pili sayesinde yaşayan (yani elektriğe muhtaç olan) Moritz'in mektup arkadaşlığından bahsediyor. Aslında mektuplarını okuyoruz.
Bazı kısımlarda hiç de mektup okuyormuş gibi hissettirmedi. Ama problem değil çünkü kitabın akıcı olmasının sebebi buydu sanırım.
25. bölümden sonra yazar bilim-kurgu kitaplarına özenmişçesine yazmaya başlamış. Bu pek güzel değildi. Küçük bir çocuğun garip hayallerine benziyorlardı. Bu yüzden bir puan kırdım.
Dediğim gibi kitap akıcı ve eğlenceliydi. Öneririm. 400 sayfa akıp gitti.
