Hüzün yolcularını saklıyorum, gökyüzüne saldığım uçurtmalarda,
Hiçbir şey dost değil, kanıma karıştırılan çakıl taşlarında
Kendi cehennemime kaçıyorum, bu ilk değil kuşların sessizliği,
Fırtına milat düşecek yüreğime, mumyalanmış sevgilerden uzaklaştıkça,
Lokal anestezi uyguluyorlar beynimin her tarafına minyatür karıncalar,
Ve adımı unutuyorum, lügatlerde yokum, çıkıyorum insanın coğrafyasından
Sayfa 167 - 168
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.